Hij stond nietsvermoedend training te geven op die bewuste donderdagavond die bij nagenoeg alle Panningenaren ongetwijfeld nog in het geheugen staat gegrift. Ook bij Glenn Bremmers (28) maakte de brand in de kantine van ‘zijn club’ Panningen grootse indruk. Een kleine drie jaar en een prachtige renovatie later, waarbij maar weer eens bleek hoe een tegenslag ook ontzettend kan verbroederen, vertelt Bremmers er nu enthousiast over zijn werkzaamheden als beheerder van die kantine.

Ambities

Sinds dit seizoen zorgt Bremmers er samen met vader Wiel en enkele vaste vrijwilligers voor dat er weer nieuw leven in de Kepèlse kantine is geblazen. „Toen bekend werd dat Theo Peters ging stoppen met het beheer van de kantine, heb ik me bij het bestuur aangeboden om het over te nemen. Het was belangrijk dat er weer nieuwe energie en verjonging kwam.” Ambities waar Bremmers dit seizoen met verve in slaagt. „Je merkt dat er meer schwung in zit. Dat was voorheen ook lastiger omdat we de mankracht niet hadden. Dat is nu anders.” Wat heet: op het moment dat Bremmers zijn verhaal doet, staan vier vrijwilligers klaar om iedereen te voorzien van een natje en een droogje. Ze serveren spullen die Bremmers gedurende de week al binnen heeft gehaald. „Op maandagmiddag poets ik hier altijd de vloer en regel ik de financiën”, vertelt Bremmers over zijn werkzaamheden. „Dinsdags rijd ik dan altijd naar de groothandel en geef ik de bestelling door aan de brouwerij. Op donderdagavond, zaterdagmiddag en zondag ben ik in de kantine te vinden. Zaterdagochtend stuurt mijn vader de vrijwilligers altijd aan. Je kunt gerust zeggen dat hij mijn rechterhand is.”

Clubman

Niet alleen de hele vereniging profiteert sinds dit seizoen dus van alle inspanningen van Bremmers, het levert hem zelf ook heel wat op. „Dit is gewoon mijn club. Het is geweldig om mensen van alle leeftijden hier te zien. Natuurlijk is het dan ook leuk om complimenten te krijgen.” Niet veel later haast Bremmers zich richting het kleedlokaal. Nog ruim een half uur en dan start het duel van Panningen 1. Bremmers is sinds een aantal seizoenen de vaste vlagger van dat elftal. Zoals het een echte clubman betaamt.

Nick Wilmer (26) miste de bekerkraker Helden – Panningen op 17 december jongstleden. „We hadden al ver van tevoren een vriendenweekend georganiseerd, er van uitgaande dat we dat weekeinde niet zouden spelen.” De aanvallende middenvelder van Kepèl hoorde al snel dat zijn ploeggenoten met 5-2 onderuit waren gegaan tegen de grote rivaal uit Dörp. „Jammer, niet meer dan dat.”

De verhoudingen tussen Helden en Panningen staan nog altijd op scherp, maar voor Wilmer ligt dat toch net anders. „Een vriend van mij speelt in het eerste van Helden. Ik had liever gezien dat ze niet gedegradeerd waren en dat we elkaar dus in de competitie hadden getroffen.”

Even voor de duidelijkheid, Panningen werd afgelopen seizoen kampioen in de vierde klasse, terwijl Helden degradeerde uit de derde klasse. Waar Helden momenteel voor de titel strijdt in de vierde klasse F, daar moet Panningen het vege lijf zien te redden in 3C.

Trainen

De ploeg van Naard Vaes is terug te vinden op de één na laatste plaats met acht punten na elf duels. „Het gaat erg moeizaam. Ik zie wel een licht stijgende lijn, maar op dit moment zijn we nog niet goed genoeg voor het niveau van de derde klasse”, stelt Wilmer. „We werken er hard aan tijdens trainingen om het niveau omhoog te krikken. Dat doen we door tijdens positiespel de bal maximaal twee keer te raken. Daarnaast herhalen we veel spelpatronen om meer vastigheid in onze manier van voetballen te krijgen.”

Zondag komt FCV op bezoek. Dan kan het zomaar zijn dat Panningen met een compleet Wilmer-middenveld start. Bas (24) en Tom Wilmer (22), de jongere broers van Nick, spelen namelijk ook in het eerste elftal. „Het komt wel eens voor dat we samen op het middenveld spelen. Best bijzonder. Ik ben de meest aanvallende middenvelder. Eerlijk gezegd is Bas wel de creatiefste voetballer van ons drie. Zelf ben ik meer een loper. Tom heeft iets van beiden.”

Niet blij

De drie broers wonen allemaal nog thuis. „Het is vooral voetbal wat de klok slaat bij ons. Mijn moeder is daar niet altijd even blij mee”, lacht Nick. „Maar ze komt wel iedere wedstrijd naar ons kijken.” Evenals vader John, die lang in het bestuur zat van Panningen. Dat het eerste elftal van zijn club momenteel slecht draait, zal hem dan ook aan het hart gaan.

Krachthonk

Zijn oudste zoon doet er in ieder geval alles aan om de stijgende lijn weer te pakken te krijgen met Panningen. „Naast de twee keer in de week die ik train met ons team, ben ik nog minimaal twee keer per week in het krachthonk te vinden. Een aantal jaren geleden heb ik mijn kruisband afgescheurd. Na een jaar te hebben gerevalideerd, ben ik veel meer gaan sporten om fit te blijven. Ik wil zo lang mogelijk doorgaan met prestatief voetbal. Naast de krachttraining doe ik ook aan wielrennen als het beter weer is.”

Het zal dus niet aan het arbeidsethos van Nick Wilmer liggen mocht Panningen onverhoopt degraderen. „Ik ga er niet van uit dat wij volgend jaar weer in de vierde klasse voetballen. Onze doelstelling is de negende plaats en ik ben ervan overtuigd dat dit gaat lukken.” Met een schuin oog zal Wilmer ook naar de verrichtingen van Helden kijken. „Hopelijk promoveren ze, zodat we volgend jaar weer in de competitie tegenover elkaar staan.”

Dan is Nick Wilmer er wel zeker bij.