Met groot verdriet hebben we het bericht ontvangen van het overlijden van Jacques Janssen.  Jacques is 79 jaar oud geworden. Hij is sinds 1964, met een onderbreking, lid SV Panningen. Zijn jeugdjaren voetbalde hij in Koningslust waar hij op jeugdige leeftijd zijn debuut maakte in het eerste elftal. Na zijn diensttijd en de verhuizing naar Panningen maakte hij zijn opwachting in het eerste elftal van Panningen. Hij speelde meer dan 10 jaar in het standaardteam van de onze vereniging. Hij werd 5 maal kampioen, tweemaal gekozen in het Limburgs amateurteam en hij was aanvoerder van het team in de legendarische wedstrijd in de finale van de Limburg cup tegen EHC in de stadion de Geusselt. In 1974 is hij terug gegaan naar VV Koningslust waar hij ook nog een vijftal jaren in het eerste elftal van Koningslust heeft gevoetbald. Hierna heeft hij met veel succes ook nog teams in de regio getraind, zoals Heibloem, Kessel, Bevo en Helden.

Sinds 1986 was hij de drijvende kracht van de veteranenafdeling van de groen-witten. Tot 2002 was hij actief als speler. Sinds 2002 was hij een van de leiders van de veteranen.  En…ondanks het feit dat sommige veteranenspelers minder getalenteerd waren als Jacques, hij behandelde een ieder met respect. Als ze maar vol inzet speelden. En hij wist met zijn inzicht en voetballend vermogen veel te corrigeren in de wedstrijd. Ook in zijn laatste jaren als actief voetballer was hij met zijn voetbalbagage een meerwaarde voor de veteranen. En in zijn jaren als veteranenleider, wist hij iedere speler op een zodanige plek neer te zetten dat ze met plezier konden voetballen.

Een prachtig iets was ook hoe Jacques met vol respect werd ontvangen bij de verenigingen waar hij in vroeger jaren trainer was. Verbazingwekkend was hoe hij verwelkomt werd bij deze verenigingen en hoe hij voor, tijdens en na de veteranenwedstrijd vol egards werd behandeld.  Het werd meestal ook laat in de kantine van de voetbalclubs.

Een grote slag voor Jacques was het overlijden van zijn vrouw Mia in augustus 2014. Mia droeg ook de veteranenafdeling van SV Panningen een warm hart toe. Zijn grote steun en toeverlaat was hem ontvallen. Het voelde of hij met de rust met 3-0 achter stond.  Maar toch, Jacques krabbelde omhoog, toonde karakter. Ondanks zijn afnemende gezondheid wist hij toch weer van het leven te genieten. En hij heeft deze achterstand met rust, de laatste jaren ruimschoots goed gemaakt.  Ook als hij twee stappen terug moest doen, hij zette met zijn doorzettingsvermogen weer een stap vooruit.  En dit sierde hem, karakter tonen, ook bij een tegenslag, of bij een 3-0 achterstand bij rust.

We zijn Jacques dankbaar wat hij voor SV Panningen heeft betekent. Een groot verlies voor de groen-witte familie.

Maar toch, als het ergste verdriet is gezakt. Zullen we glimlachen om de mooie jaren die we met Jacques gedeeld hebben en ook terug denken aan de derde helft op de Limburgse velden waar hij vol respect werd ontvangen.

We wensen zijn kinderen Angelo en Kirsten, Dymphia en Marcel, zijn kleinkinderen Tim, Guus, Rowan en Niki, veel sterkte in de moeilijke tijd.  Ook veel sterkte voor zijn vele vrienden binnen onze vereniging.  De familie van Jacques kan zich gesteund voelen in de gedachte dat zij niet alleen staan in hun verdriet.